Η Πλατεία Δημαρχείου της Ηγουμενίτσας υπήρξε, για πολλά χρόνια, ένας ζωντανός χώρος που αποτέλεσε το επίκεντρο της κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής της πόλης. Ήταν ένας καταπράσινος χώρος γεμάτος παιδικές φωνές και γέλια, όπου τα παιδιά περνούσαν αμέτρητες ώρες διασκέδασης. Η πλατεία ήταν περιφραγμένη με ψηλά δέντρα γύρω γύρω, δημιουργώντας έναν φυσικό φράχτη που εμπόδιζε τα αυτοκίνητα να πλησιάσουν, προσφέροντας έναν ασφαλή χώρο για παιχνίδι και ανάπαυση. Η μικρή και η μεγάλη πλατεία χώριζαν τον χώρο σε δύο κόσμους: τον κόσμο του παιχνιδιού και τον κόσμο της κοινωνικής συναναστροφής.
Ποδόσφαιρο, ποδήλατα και παιχνίδια με μπίλιες (βόλους) ήταν καθημερινά παρόντα στον χώρο, ενώ την περίοδο των Χριστουγέννων η πλατεία ζωντάνευε με τη μαγεία των εορτών. Ένα πολύ ψηλό φωταγωγημένο δέντρο ήταν το κεντρικό σημείο της γιορτινής ατμόσφαιρας, με μια εντυπωσιακή φάτνη τοποθετημένη από κάτω, δημιουργώντας μια εικόνα γεμάτη θαλπωρή και χαρά για τους κατοίκους. Παράλληλα, η φιλαρμονική παιάνιζε μελωδίες που ενίσχυαν τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, κάνοντάς την αγαπημένη στιγμή του χρόνου για μικρούς και μεγάλους.
Η πλατεία, εκτός από τον πράσινο χώρο, διέθετε και πολλά παγκάκια, προσφέροντας στους πολίτες ένα σημείο ξεκούρασης και συνάντησης. Ήταν ένας χώρος που ενθάρρυνε την κοινωνικοποίηση και την απολαυστική παραμονή, χωρίς την παρεμβολή των αυτοκινήτων. Η περιφραγμένη μορφή της πλατείας εκείνη την εποχή την έκανε ένα ασφαλές καταφύγιο από την κυκλοφοριακή ένταση της πόλης.
Ωστόσο, πριν από αρκετά χρόνια, οι αρμόδιοι φορείς αποφάσισαν την κατεδάφιση της παραδοσιακής πλατείας, με στόχο την αναβάθμισή της. Επικρατούσε η υπόσχεση ότι η νέα πλατεία θα ήταν ένα σύγχρονο αστικό σημείο, ικανό να καλύψει τις ανάγκες των πολιτών και να αναβαθμίσει την πόλη. Εξαγγέλθηκαν σχέδια για υπόγειο πάρκινγκ και σύγχρονες υποδομές, δημιουργώντας προσδοκίες για ένα νέο, ανανεωμένο κέντρο.
Δυστυχώς, η υλοποίηση αυτών των σχεδίων αποδείχθηκε απογοητευτική. Αντί για ένα υπόγειο πάρκινγκ, το οποίο θα ανακούφιζε την πόλη από το κυκλοφοριακό πρόβλημα, δημιουργήθηκαν υπόγειες τουαλέτες, οι οποίες λειτουργήσαν μόνο για λίγους μήνες και σήμερα παραμένουν κλειστές και ανεκμετάλλευτες. Το σιντριβάνι, που αποτελούσε ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της παλιάς πλατείας, παρά τις δεσμεύσεις για την ανακατασκευή του, ποτέ δεν λειτούργησε ξανά. Αντ’ αυτού, φυτεύτηκαν λουλούδια, που δεν κατάφεραν να αναβιώσουν τη ζωή και την κίνηση που κάποτε χαρακτήριζαν τον χώρο.
Η σημερινή κατάσταση της Πλατείας Δημαρχείου δείχνει ότι οι υποσχέσεις και τα σχέδια δεν έχουν υλοποιηθεί πλήρως και η πλατεία δεν έχει αξιοποιηθεί στο βαθμό που θα έπρεπε. Αντί για έναν σύγχρονο, πολυλειτουργικό χώρο που θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες των κατοίκων και επισκεπτών, έχουμε μια πλατεία χωρίς πραγματική χρησιμότητα, που αδυνατεί να αποδώσει όσα υπόσχονταν οι αρχικές μελέτες.
Η Ηγουμενίτσα, λοιπόν, χάνει μία ευκαιρία να αναδείξει έναν κεντρικό χώρο που θα μπορούσε να συνδυάζει την ιστορία της με τη σύγχρονη ανάπτυξη. Η πλατεία σήμερα δεν αντανακλά την πόλη που ήταν, ούτε την πόλη που θα μπορούσε να είναι. Η αναβάθμιση της Πλατείας Δημαρχείου παραμένει ένα ανοιχτό ζήτημα, με την ελπίδα ότι στο μέλλον θα υπάρξει η πολιτική βούληση να την αξιοποιήσουμε και πάλι, ώστε να επανέλθει ως το πολύτιμο και ζωντανό σημείο συνάντησης που υπήρξε για τις γενιές του παρελθόντος.
