Με κέφι, φαγητό και διασκέδαση πέρασαν την Τσικνοπέμπτη οι Θεσπρωτοί, διευκόλυνε και ο καιρός.
Στην Ηγουμενίτσα, αλλά και στην Παραμυθιά και στους Φιλιάτες, οι μαθητές σχολείων έψησαν σουβλάκια και χόρεψαν.
Εξάλλου καφενεία, καφετέριες, αλλά και μαγαζιά εστίασης οργάνωσαν ειδικές εκδηλώσεις, σε κάποιες περιπτώσεις και με ζωντανή μουσική, και ο κόσμος έφαγε κυρίως σουβλάκια, λουκάνικα και μπριζόλες, ήπιε και γλέντησε.
Η μεγάλη κατανάλωση κρέατος, οι συνάξεις και η μυρωδιά της τσίκνας ήταν τα χαρακτηριστικά της Τσικνοπέμπτης και στη Θεσπρωτία.
Σύμφωνα με τη λαογραφία, την ημέρα της Τσικνοπέμπτης στη Θεσπρωτία άρχιζε ο «αρβανίτικος γάμος», που ξεκινούσε με το προξενιό δύο νέων, συνέχιζε με το στεφάνωμα και τελείωνε την Καθαρή Δευτέρα με την πορεία των προικιών της νύφης και το γλέντι των συμπεθέρων.
Να σημειωθεί ότι και οι τρεις δήμοι στη Θεσπρωτία έχουν προγραμματίσει για τις απόκριες, αλλά και την Καθαρά Δευτέρα, ένα πλούσιο γιορταστικό πρόγραμμα.
Η Τσικνοπέμπτη, τη δεύτερη εβδομάδα των Αποκριών, είναι γνωστή και ως «Κρεατινή», λόγω της κρεατοφαγίας. Χρονικά τοποθετείται κάποιες μέρες πριν από την έναρξη της μεγάλης νηστείας της Σαρακοστής.
Παλαιότερα το θέμα στη Θεσπρωτία δεν ήταν μόνο η κατανάλωση του κρέατος, αλλά το να μυρίσει το σπίτι τσίκνα και καμένο βούτυρο και έτσι οι νοικοκυρές έψηναν μπακλαβάδες και γαλακτομπούρεκα.
Η προέλευση του εθίμου χάνεται στα βάθη του χρόνου, ωστόσο φαίνεται να συνδέεται με τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, που θεωρούσαν το φαγοπότι και το γλέντι ιεροτελεστία για την καλή ευφορία της γης την άνοιξη.
π. Ηλίας Μάκος
